Teresa, poverina mia

Laburpena:
Teresaren gurasoek hostatu bat zuten harri batean. Hostatu horretan, Teresak hamalau urte zituela, andre italiar bat joaten zen oporretan. Teresak eskuineko belaunean herren bat zuenez, andre hark behin, Teresa, poverina mia!! Esan zion, beragatik pena sentitzen baitzuen. Esaldi hori Teresaren garunean gelditu zen denbora luzez egon zen bueltak ematen.
Heldutasunera iristean, panpina feria bat egon zen herri hartan eta bertako postu batean, André izeneko tipo bat ezagutu zuen eta bata besteaz maitemindu ziren, garai hartan ez zuen Teresa poverina mia!! Esaldia entzuten bere garunean barez pentsatu zuen jada ahazturik izango zuela, baina ez zen horrela izan momentu hartan berriro ere esaldi bera entzun zuen. Orduan andre italiarra iritsi zen Teresaren logelara eta Ma che vella!! Esan zion. Ordutik aurrera Teresa poverina mia!! Esaldia burutik joan zitzaion.

Iritzi kritikoa:
Gustatu zait baina hasieran ez dut batere ulertu testuaren egitura ez baitzait gustatu. Zaila egin zait baina azkenean ulertu dut. Ez nuenez ulertzen ez zait oso erreza iruditu irakurtzen. Pertsonaiaren egoera ez da erreza eta gainera pena ematen diozun emakume batek poverina mia esateak deprimitu egiten du, guztiz ulertzekoa da.